-----------------------------
Door Koen Hauser
Zaterdag 18 april was het dan eindelijk zover: 3 dagen filmen! Stereoscopische video is een complexe aangelegenheid waarvoor geen (betaalbare) kant en klare oplossingen bestaan. Aan de slag met zelfgebouwde constructies dus. Het eerste plan van aanpak werkte niet, dus hebben we kort voor de opnamen een andere oplossing bedacht. Daarmee was het wel tot op de laatste dag spannend of de benodigde technische onderdelen wel op tijd zouden aankomen uit Amerika...
Maar na een periode van nadenken en voorbereiding was het heerlijk om met een club vrienden, deels verkleed in ballonnen, deels met 3D brilletjes op, eindelijk te filmen in een donkere loods in Amsterdam tijdens een zonnig weekend. Hier een impressie van wat we hebben gedaan. Ik ben erg blij met het materiaal en ben inmiddels druk bezig met het bewerken en editen.
Maar na een periode van nadenken en voorbereiding was het heerlijk om met een club vrienden, deels verkleed in ballonnen, deels met 3D brilletjes op, eindelijk te filmen in een donkere loods in Amsterdam tijdens een zonnig weekend. Hier een impressie van wat we hebben gedaan. Ik ben erg blij met het materiaal en ben inmiddels druk bezig met het bewerken en editen.
Het project is overigens ontstaan vanuit mijn gedachten over 'de verschijningsvorm'. Daarom heb ik binnen dit project juist gekozen voor uiterlijke middelen zoals het sensationele effect van 3D en een esthetische beeldkeus. Ik ervaar deze trukendoos in dit project als noodzakelijk. Maar die vormen daarmee ook meteen de grootste uitdaging; ontstaat een goed werk dankzij of juist ondanks de gebruikte esthetische en sensationele middelen? Een interessante vraag waarmee ik me al bezig hield toen ik autonoom werk en opdrachtfotografie nog combineerde. Ik gebruik het geregeld als uitgangspunt om mijn uiteindelijke doel te realiseren: een werk te maken waarin vorm en inhoud samenvallen.
de zee: 10 meter voeringsstof
scène van de zee bij nacht
een vis van wollen sjaal en rubber kruik